Hehe oepsie beetje laat (deel één).

Zo. Het is weer even geleden, maar het heeft niet zoveel zin om een verslag te schrijven als er niets gebeurd. Vandaar het wachten.

In de eerste twee weken na het vorige verslag is er vrijwel helemaal niets gebeurd. Ik heb nieuwe liedjes geleerd op de fluit en eentje op de gitaar (ik faal, want m'n nagels zijn te lang). Gitaar is niet mijn ding. Ook heb ik meer clublessen gehad en leuke deuntjes op het intstrument geramd. Misschien word ik later wel drummer van beroep. Of dierenrechtenactivist. Of misschien schoonmaakster. Je weet het maar nooit. De dinsdag voor de examenweek was ik vrij. Dat was wel prettig, want alleen thuis zijn is hier schaars. Madison had geen vrij en dat was wel jammer. 's Avonds ben ik alsnog naar de multiculticlub gegaan zelfs al waren m'n beide vrienden niet aanwezig (had dus net zo goed niet kunnen gaan eigenlijk, maar da's altijd achteraf).

Vrijdag voor de vakantie (examenweek voor de rest) moesten we van school 's middags blijven. Dit betekende alle leerlingen die iets multicultureels hadden. Ook moesten we onze (host)moeders meenemen. Ik had verder geen idee waar het over ging, maar toen we klaar waren kregen de studenten pizza dus dat was erg fijn. Onze moeders moesten opstaan en zich voorstellen; het feit dat ik drie host moeders heb, en dat die alle drie zeiden dat ze m'n moeder waren, was uiteraard wel grappig. Daarna kwam m'n homeroom teacher naar zowel Madison als mij toe. Ze vroeg Madison wat ze ging doen volgende week, mij volledig negerend. Dat is natuurlijk altijd fijn.

De dag erna, zaterdag dus, ging ik naar de Namsan Tower met Madison en één van de muziekleraressen van school, Bible. De lerares had een kabeltje in haar auto waarmee je je mobiel en of iPod aan de auto kon koppelen, dus hebben we lekker over de snelweg gescheurd met K-Pop liedjes op. We zouden de berg opklimmen naar de Toren toe, in plaats van een bus te nemen. Dit zou maar maximaal twintig minuten duren. Ha. Ha ha ha ha ha ha. We hebben er bijna drie kwartier over gedaan, omdat een bepaalde lerares en nog zo'n ander meisje, Madison, ongeveer net zo hard gaan als slakken. 'Judith! Go slow! Go slow I die!!' riep de lerares om de paar minuten (als ze gewoon d'r mond dicht had gehouden en haar adem had gespaard was ze vast een stuk sneller geweest. Maar ze blijft een lerares, en dus zeg je die dingen niet tegen haar). Oké, het wás heet. Maar zelfs van Madison, die altijd zegt dat ze zo goed loopt, bla bla, had ik wel wat meer verwacht. Uiteindelijk kwamen we dan toch boven op de berg, allemaal zeiknat van het zweet, om vervolgens in een menigte Chinezen te belanden. Madison en ik zagen ons eerste stel officiele homo's (want Korea doet daar niet aan). Het uitzicht op de Toren was erg mooi, moet ik toegeven. Je kon overal geweldig naartoe kijken. En omdat het een beetje bewolkt was, kon je goede foto's maken in alle richtingen. De wandeling terug naar beneden ging godzijdank een stuk vlotter. We zouden met de lerares pizza en Koreaanse gefrituurde kip gaan halen en die naast de Han-rivier op het gras opeten. Het was erg lekker en ik ben niet eens gestoken. Terwijl we op onze kip en pizza wachtten, vloog er een enorme mug de auto in. Echt eentje waar je u tegen zegt. Het kreng wilde er natuurlijk niet uit, dus hebben we zo'n vijf minuten besteed aan het ding verjagen.

Zondag wilden m'n huidige gastouders graag met me lunchen, dus reden we naar een restaurant een half uurtje van ons huis vandaan. M'n vader vond de jajjangmyeon daar blijkbaar heel lekker (die heeft hij uiteindelijk niet eens besteld, maar dat mag de pret niet drukken). We hadden best lol met z'n drieën en na het eten vroeg m'n moeder of ik naar de film wilde met haar. Tegen zulke dingen zeg je dus gewoon geen nee. We zochten met zorg een film uit die Engels gesproken zou zijn, met Koreaanse ondertiteling. We haalden popcorn, wat te drinken en waren er helemaal klaar voor. Na twee minuten in de film kwam ik er echter achter dat er iets niet helemaal in orde was. De film was namelijk niet echt in het Engels; hij was in het Frans. Een kwartier later was ik dus al helemaal gaar. Het verhaal was niet zo heel moeilijk, dus ik heb het grootste deel uiteindelijk wel begrepen. Pas 's avonds bij het avondeten kwam m'n moeder erachter dat de film niet in het Engels was.

Aangezien m'n klasgenoten zaten te zweten boven hun examens, had ik vrij. Sanni had ook vrij, dus gingen we bij een Japans restaurant eten, mét lopende band. Nadat we onszelf vol hadden geademd met sushi's gingen we naar het postkantoor. Het is telkens zo heet dat je je, na een wandeling van twee minuten, compleet afgeslacht voelt. We hebben dus lekker lui en in de volle airco daarna maar een film gekeken.

Dinsdag ging ik naar Madison's huis. We hadden namelijk een missie - zelf bingsu maken. Nadat we alle ingrediënten in huis hadden gehaald, moesten we wachten tot de melk bevroor dus keken we film (ik lijk niets anders te doen in dit land). Toen we de bingsu uiteindelijk hadden gemaakt en eraan begonnen, kwamen we erachter dat hij wel heel erg chocola-erig was. De rest van de middag en avond hadden we dus in stilte gruwelijke buikpijn en aten niet echt heel veel meer.

Voor woensdag had ik m'n hostmoeder gevraagd of Madison bij ons in huis mocht komen (er was toch niemand thuis) en dat mocht. Aangezien we op dinsdag Transformers 1 hadden gezien, zagen we bij mij thuis 2 en lazen we de samenvatting van 3. Na het kijken van die film, die overigens echt eeuwen duurde, ik dacht dat het nooit ophield, gingen we uit. Dit keer ging ik zelf naar het postkantoor, om eindelijk een pakket naar m'n ouders te sturen. Daarna gingen we door naar de bios, waar we Transformers 4 zagen. Ik overdrijf echt niet als ik zeg dat ik heel veel films zie de laatste tijd. Waar dan ook.

Donderdag zouden Maddie en ik oorspronkelijk een bergwandeling gaan maken, maar het was pokkeweer, dus bleven we thuis. Ik weet niet meer precies wat ik gedaan heb, maar ik heb ongetwijfeld een film gekeken.

Vrijdagmiddag na de examens ging ik met een schoolvriendin, Soyun, naar Seoul. Het zou sowieso al een snel bezoekje worden, maar omdat ik voor de 379247ste keer de verkeerde bus nam, werd het alleen maar korter. Uiteindelijk kwamen we elkaar dan tegen in de metro. We zouden eerst een traditioneel gedeelte van Seoul bezoeken en daarna door naar Myeongdong (shopping area). Maar dit is Korea en het was weer eens zo vreselijk heet, dat we snel de eerste paar huizen fotografeerden die we zagen, voor we het metrostation met airco weer indoken. We hadden misschien een half uur buiten gelopen en ik was van top tot teen volledig nat van het zweet. (Soyun is Koreaans, die zweten niet.) In Myeongdong zijn er gelukkig hoge gebouwen die de zon tegenhouden. Daar was de rest van het land ook wel blij mee, lijkt me, want het was er net zo druk als anders. Na een tijdje rondgelopen te hebben, hier en daar een winkel in en uit, gingen we de Nature Republic in. Zoals iedereen (in Korea) weet, hebben ze EXO ingehuurd om ze te promoten. Dit betekent dat ze grote kartonnen EXO-poppen overal verspreid voor en in de winkel hebben staan. Ze hebben ook waaiers met EXO-gezichten erop. Die wilde ik. Ik wilde ook nagellak. Dus kocht ik een potje blauwe nagellak en terwijl ik aan het afrekenen was vroeg m'n vriendin: 'Mag zij zo'n Sehun-waaier hebben?' 'Uh, nou', zei de jongen achter de kassa. 'Eigenlijk kan dat niet want dan moet je voor minstens 20,000 aan spullen kopen en- uh. Nou oké dan.' EHEHEHEHEHE.

Zaterdag ging ik naar Sanni toe. Sanni was die dinsdag verhuisd naar een nieuw gastgezin en ze wilde me de omgeving laten zien. Ondanks dat ze nu hemelsbreed dichterbij woont, moet ik eerst alsnog bijna naar haar oude huis met de bus en vervolgens een bus nemen in tegenovergestelde richting. Ik zou ergens van de ene bus af moeten stappen, moeten oversteken en aan de andere kant op een nieuwe bus moeten gaan. Zoals iedereen weet ben ik gewoon gewend aan een simpele fiets waar je mee trapt en dan kom je op plekken. Toen ik dus overstak en daar op de bushalte een beetje rondzocht, kon ik dus die hele bus weer niet vinden. Geërgerd liep ik een heel eind de berg op, in de moordende hitte, om te zien of het dan de volgende halte was. Nee dus. Ik weer terug naar de eerste halte. Ik had Sanni gesmst en die wist het ook niet, dus ze stelde voor dat ik dan maar niet overstak en op dezelfde halte op die nieuwe bus ging. Ik deed dat, want ja, wat moet je anders. Bleek die ...pinda-bus de verkeerde richting in te gaan. Ik kan je vertellen dat m'n humeur toen wel tot het absolute minpunt gedaald was. Godzijdank kwam ik aan bij een busstop die ik herkende en waar ik aan de overkant dezelfde bus de andere kant op zag rijden. We kwamen uiteraard weer langs de halte waar ik had getwijfeld, en toen kwam ik erachter dat (het was een kruispunt) er om de hoek nóg een halte was. Toen ik bij Sanni aankwam had ik er in plaats van 45 minuten, 1 uur en 45 minuten over gedaan en ik was zwaar geïrriteerd. Maar Sanni lachte me niet eens uit en had zelfs cola voor me gehaald. Verder liepen we gewoon wat rond en ze liet me inderdaad haar omgeving zien. De terugweg verliep wel zoals hij moest
.
Zondag was ik geloof ik alleen thuis en heb waarschijnlijk lopen lanterfanten. Misschien zelfs wel een film gezien.

Maandag moest ik helaas weer naar school. Daar kwam ik erachter dat, omdat het nu een nieuwe maand is, we weer van plek gingen wisselen. Dag plek achteraan, dag plek onder de ventilator. Ik heb ook Jinwoo niet ten huwelijk gevraagd voor we gingen wisselen, dus dat was wel jammer. Ik zit nu weer op de tweede rij, maar nog steeds onder een airco. M'n nieuwste tafelgenoot is Jinwoo's beste vriend, dus ik zag hem uiteindelijk nog steeds wel veel. De jongen naast me is een van de weinige jongens die niet bang voor me is. Dat is dus echt geweldig. Hij zit aan al mijn spullen en ik aan de zijne en op die dag wisselden we van horloges (goed begin van een waanzinnig goede vriendschap, jongens).

Dinsdag was voor iedereen een erg spannende dag, want we werden weer eens getest op ziektes. Dit keer krijgen we een strookje uitgereikt waar we op moesten plassen. Dit was m'n eerste keer strookje-plassen dus het was heel leuk. Ik heb trouwens geen ziektes.
Aangezien het bijna vakantie was (nog maar twee weken school), deden we met co-teaching weer een quiz. Dat is veel leuker dan lessen. Na school hadden we een laatste keer multiculti-club. We moesten met alle multiculti-kinderen bij elkaar komen zitten. Ook allerlei ouders en leraren waren aanwezig. We moesten namelijk bedankbrieven of blije brieven aan onze mentoren en/of vrienden schrijven. En raad één keer wie eruit werd gepikt om een voor te lezen? Juist ja, die dikke hier. Nadat iedereen me toe/uitgelachen had, konden we gaan en kregen de echte multiculti mensen pizza. Daar had ik dan weer niets op tegen.

Woensdag als schooldag was niet heel spectaculair, het werd pas leuk toen we 's middags club hadden. Onze leraar liet ons eens zien wat hij eigenlijk allemaal kon en dat klonk zo geweldig. Dus leerde hij ons ook een leuk deuntje aan om te spelen - ons/mijn instrument is vaak best makkelijk. Helaas hebben we ook een paar mensen die niet zo goed snappen hoe ritmes werken blijkbaar, dus ging het telkens fout. Toen heeft de leraar het riedeltje weer geschrapt en kregen we een super saai iets te spelen. In de pauze was ik nog steeds in een goed humeur, dus ik danste de trap op zonder te kijken. Bovenaan dacht ik dat het leuk was om rondjes te draaien. Daardoor had ik dus niet in de gaten dat er iemand de hoek om kwam gelopen. Ik stopte gelukkig net op tijd, anders had ik met m'n gezicht tussen m'n ex-broer Yeonghwan's manboobs gezeten. (Oké die heeft hij niet echt maar je snapt wat ik bedoel.) 'Oh, hello?' zei hij verbaasd en maakte snel dat hij wegkwam (neem ik hem niet kwalijk).

Donderdag werd ik eruit gepikt door een lerares die wilde dat ik meeging op multiculti-kamp in de zomervakantie. Ik zei dat ik dat graag met de anderen zou bespreken, want ik had geen zin om alleen te gaan. Dat heb ik dus geweten, want ze heeft me in de week daarna nog vier keer gevraagd hoe het nou zat. Ze zei dat Andrea wilde gaan, maar alleen als ik ook ging. Dat was een regelrechte leugen, want Andrea had me toevallig net verteld dat ze niet wilde gaan. Vervolgens kreeg Andrea weer een smsje dat ze me moest overhalen om mee te gaan op dat stomme kamp. Op het eind kon ik die lerares wel wurgen, maar dat heb ik niet gedaan want ik ben een lief, leuk mens.
Het was die dag ook de dag van de halve finale, dus verschillende jongens van school kwamen me succes wensen. Na school maakte ik een wandeling achter ons huis, waarbij ik me een keer of drie insmeerde en een waaier meenam. Ik heb toen een schattige zwarte slang gezien (ging te snel voor foto) en minstens 100 libelles. Had ik al verteld dat die hier dus echt gigantisch zijn? Vergeleken met hier zijn die rakkers van thuis net gezellige huisvliegen.
's Avonds kwam m'n moeders beste vriendin met kind weer eten en dit keer kwam er ook een andere vriendin. Ook met twee kinderen. De ene was een meisje dat de hele tijd zeurde en de ander was een schattig jongetje. Hij stelde zijn moeder allemaal vragen over mij, die zij dan weer aan mijn moeder vroeg en die ik vervolgens beantwoordde in het Koreaans (je ziet het, ik ben niet zo stom als ik eruit zie). Het was leuk tot het zeurende kind bijna begon te huilen. 'Niet huilen!', zei haar moeder. 'Je unnie zit erbij!' (Unnie = oudere zus, voor meisjes. Ik was dus unnie, voor degenen die het nog niet begrepen hadden.) Toen keek het kind me heel verdrietig aan en ben ik maar snel gevlucht.

Op vrijdag werd ik dus wederom aangevallen over het multiculti-kamp, waardoor ik te laat in de les kwam en iedereen al z'n nekwervels kraakte om te zien wie er binnen kwam. Na school ontdekte Madison en ik een miniwinkel die slushie's verkocht en een soort goddelijke kipjes met saus, die we dus uiteraard niet hebben aangeschaft. Daarna zijn we ook niet naar een speeltuintje gegaan om alles op te eten. Wat wil je anders, met ons overheerlijke schooleten (haha nee). We hadden die dag met de lunch een soort gehaktballetjes en toen ik er eentje openbeet, smaakte hij naar kots. Niet overdreven. Echt- ik probeer alles, maar dit ging me te ver. Het was dus ook direct het laatste wat ik die dag op school gegeten heb. Dan zijn goddelijke kipjes met saus wel een heel leuk alternatief.

Het was alweer weekend en op zaterdag heb ik met Andrea Seoul onveilig gemaakt. Onze eerste halte was Myeongdong. We zouden daar naartoe gaan met de metro en we moesten één keer overstappen, voordat we eruit gingen. Toen we uit de metro kwamen, probeerden we de instructies te volgen naar een of andere grote K-Pop winkel. Na een kwartier kwamen we erachter dat er geen ene navelpluis van die instructies bleken te kloppen. We vroegen het zelfs aan wat mensen op straat, maar ook zij hadden geen idee waar we het over hadden. Na een tijdje vroeg Andrea me ineens: 'Judith. Zijn wij eigenlijk wel overgestapt?' Dat antwoord ...was dus inderdaad 'nee'. Na even op de grond te hebben gelegen van het lachen zijn we maar naar Myeongdong gelopen. We kwamen ook langs de kathedraal, waar ik wel even naar binnen wilden. Toen we een zijdeur openden, zagen we dat er een bruiloft bezig was. We zijn hem dus als hazen weer gepeerd. Nu met de goede instructies en een uitzonderlijk goed humeur gingen we op zoek naar de K-Pop winkel. Nadat Andrea vol bleef houden dat we ergens ín een winkel naar boven moesten en alle verkopers in die winkel ons geschrokken en kwaad aankeken, hebben we het maar opgegeven. Na Myeongdong gingen we naar Hongdae. Het was voor Andrea de eerste keer, maar ik ben er nou al een keer of acht geweest. Op weg naar huis kwamen we langs Lafesta. Daar gingen we weer in die pijnlijke, maar leuke Disco Pang Pang. Het was dezelfde DJ, die ons alweer vergeten was. Het was leuker dan de eerste keer, want nu stond ook de airco binnen aan en werden we besproeid met water door een andere medewerker. Alles werd kletsnat en er was even een gevaarlijk moment waarbij ik twee wildvreemde meisjes op schoot had, omdat ze weggleden door het water. Daarna (om de traditie in stand te houden) toch maar een film gekeken in een DVD room en bij de Jap gegeten. Ook dat was heel leuk. We waren die dag alle twee bijzonder onhandig en ik heb minstens zes keer m'n stokjes laten vallen.

Zondag heb ik waarschijnlijk weer niets uitgevoerd behalve rondhangen.

Dit was het eerste deel van de periode vóór nu (zomervakantie). Binnenkort komt hopelijk deel twee. Ik heb daar nu toch geen zin meer in, het is al één uur en anders wordt het stuk veel te lang.
Misschien plaats ik binnenkort zelfs wel weer eens foto's. (--: