Lekker, zo'n lang weekend.

Na het lekker een hele dag uitgesteld te hebben, ga ik denk maar eens beginnen aan m'n volgende verhaal.

Dinsdag kwam Madison dus naar mijn huis toe. We hebben die dag helemaal niet gevoetbald, badminton gespeeld of wat dan ook. Wel hebben we geschommeld en gewipwapt in het speeltuintje voor m'n huis en zijn we van de glijbaan afgegleden. Daarna begonnen we ons een beetje te vervelen, dus besloten we ons in te smeren met zonnebrand en naar het centrum te rijden met de bus. Madison wist een grappige plek om te lunchen, wat we dus ook deden, en terwijl we daar zaten kwamen er twee van mijn klasgenoten binnen, die blijkbaar al klaar waren met de toets. De eerste jongen had me niet gezien en liep door maar de tweede zag me wel, zei; 'Oh-?' en keek me vragend aan. 'Judith?' vroeg hij toen, alsof hij niet zeker wist wie het zou kunnen zijn. Alsof er nog honderdduizend blonde mensen met krullen in een kleine stad rondlopen (nee dus). 'Uh yeah-', zei ik. 'Hi!' Hij lachte naar me en liep toen snel naar z'n vriend om zijn enorme avontuur te vertellen, zodat ze er samen om konden giechelen. Toen we hadden geluncht en waren uitgelachen, besloten Madison en ik naar Geumchon te gaan, een nabijgelegen stad. Daar hebben we rondgelopen, gegeten, meer gegeten en rondgerend op zoek naar een toilet. Het was gezellig.

Woensdag ben ik met (doe één gok) ...Madison opnieuw naar Lafesta gegaan, waar ik een Turks broodje heb gegeten. Oh mijn god, was dat heerlijk. Ik kon d'r wel twaalf op. Heb ik niet gedaan, maar het had wel gekund. Verder hebben we gewoon op een bankje in de zon gezeten, m'n Rubik's Cube opgelost, en zijn we haar klasgenoten tegengekomen. Het was een hele tros, waarvan een paar naar me bogen (ik zit ten slotte in de tweede klas en zij in de eerste) en me 'unnie' noemden (oudere zus; in onze letters ziet het er echt super stom uit). M'n eigen zus noemt me nooit zo, dus het voelde lekker om eens unnie genoemd te worden. Madison wilde graag dat we met hen meegingen, maar de meisjes zouden naar een restaurant gaan en hadden gereserveerd. Helaas. Daarna hebben we dus met z'n tweeën maar wat gegeten en zijn vroeg naar huis gegaan.

Die donderdag kan ik me dus echt helemaal niet meer herinneren, behalve dan dat iedereen aan me vroeg hoe m'n vakantie was en een keer of vijfentwintig zei dat ze zo jaloers waren. En dat ik op plekken kom waar zelfs zij nog nooit geweest zijn.

Vrijdag was - een hel en tegelijkertijd hilarisch. We hadden namelijk sportdag. Ik was daar pas de dag van tevoren achtergekomen (zoals met zoveel dingen). Ook zou ik die middag een YFU meeting hebben (lekker handig, stomme rotlui). Ik moest dus twee sets kleren mee - je mag niet in je sportkleren op school komen en ik had dus ook normale kleren voor YFU nodig. Je moet eerst die snertoutfit aan, zodat je je daarna lekker in een minuscuul pleehokje in je sportkleren kunt omkleden terwijl je hoopt dat je kleren niet op de gore grond vallen.
Toen moesten we allemaal naar beneden, naar het grote voetbalveld. Er zijn drie grades en iedere grade heeft tien klassen, dus we moesten met alle dertig klassen op volgorde in een rij gaan staan. Ik ben klas 2-6 dus ik stond pal voor de verhoging. Daarop stonden belangrijke leraren, het schoolhoofd en nog een hele hoop andere mensen die ik niet ken. Omdat wij in het midden stonden, mochten alle andere klassen lekker in het zand gaan zitten en toekijken hoe wij het goede voorbeeld gaven voor het maken van een rij. Gelukkig verstond ik er dus gewoon echt helemaal niets van, dus ik had echt geen flauw idee wat er moest gebeuren. M'n vriendin die bij me stond kan niet zo heel goed Engels en wist dus ook niet hoe ze het moest uitleggen. Het duurde dus even voor ik erachter kwam waarom we telkens naar voren en naar achteren moesten lopen en op bepaalde momenten onze armen moesten strekken om te zien hoeveel ruimte er tussen iedere persoon zat. Toen we eindelijk goed stonden (en andere klassen waarschijnlijk eens flink gelachen hadden) deed de rest ons na. Toen kregen we de algemene warming-up. Nu was het mijn beurt om lekker te lachen toen een stuk of 600 leerlingen op hetzelfde moment in een rij hun heupen stonden los te draaien en jumping jacks deden. En - ik lieg niet - we moesten ook kreten slaken. Het was echt heel erg grappig.
Mijn klas mocht als eerste zijn hoeveel kracht we in onze handen hadden door in zo'n apparaat te knijpen. Ik had meer kracht in m'n handen dan sommige van mijn mannelijke klasgenoten, iets waar ik me wel prettig bij voel. Daarna moesten we een soort verspringen toen op een gladde mat, iets waarbij ik mezelf helemaal bij voor paal heb gezet, dus ik wil er niet te lang bij stilstaan. xD Gelukkig keken er maar drie klassen toe. Daarna hadden we de piepjestest, de Cooper test, of hoe je hem ook wil noemen. Het was die dag 27 graden en er was geen wolk aan de hemel. Ik heb nog nooit zo snel opgegeven, ik heb het echt afgelegd in de hitte. Na een paar rondjes was ik uitgedroogd en sleepte mezelf zo'n beetje voort. Ik kon voelen hoe de zon me verbrandde, zelfs al had ik (ruime hoeveelheden) zonnebrand opgedaan.
Daarna gingen we godzijdank lunchen. Precies één van de jongens in mijn klas had deo bij zich en alle jongens in mijn klas vonden het ontzettend stoer om die te gebruiken na het sporten. Het was ook de eerste keer dat ik überhaupt een Koreaan hier heb zien zweten. Na de lunch moest de rest zich wegen en zich laten meten en daarna nog een soort stretch-oefening doen. Ik kon naar YFU. De meeting was pas om vier uur, maar ik mocht lekker al om twee uur vertrekken, aangezien het een pokke eind reizen is. Ik kwam te vroeg aan, zoals gewoonlijk, en kocht per ongeluk chips om op te eten terwijl ik naar het kantoor liep.
Uiteraard was de ontmoeting niet bijzonder zinvol. We hoefden alleen maar over onze problemen praten, iets wat ik liever niet met hen doe. Voordat je het weet, vertellen ze het je ouders en zit je zelf met de gebakken peren. YFU zei ook dat ze gehoord hadden dat ik in augustus waarschijnlijk weer naar m'n eerste gastgezin mag, maar dat dat nog niet vast staat.
Wat wel leuk was, is dat YFU eten voor ons kocht voor we naar huis gingen. Daarna ben ik met Sanni nog naar een boekwinkel gegaan die ook Engelse boeken heeft. Helaas had ik niet genoeg geld mee en doet m'n pas het niet in winkels.

Zaterdag zou ik naar Namdaemoon Sijang gaan, een markt, maar dit ging niet door. Ik zou erheen gaan met m'n moeder, haar beste vriendin en die vriendin's zoontje, maar het jochie was ziek. In plaats daarvan heb ik me dus de hele dag gewoon door het huis gesleept in verveling.

Zondag ben ik naar Sanni in Ilsan gegaan. We zijn samen naar de E-Mart gewandeld, waar we mijn moeder en zus tegenkwamen. Ook hebben we eindelijk eens een normale hond geaaid. Hij leek eng, maar hij gromde niet echt, dus heb ik hem geaaid, waarna Sanni ook durfde. Hij wilde ons daarna wel volgen (hij had geen baasje bij zich ofzo), dus hebben we een sprintje getrokken. We zouden misschien eventueel een klein beetje best wel veel eten aangeschafd kunnen hebben. Maar dat maakt verder niet uit ofzo. Het regende lichtjes en m'n zus smste me met het advies een plu te kopen, wat dus ik ook gedaan heb. Ik heb echt een supertolle paarse plu met stippen.

De hele volgende week was saai, behalve woensdagmiddag. In plaats van clubmiddag hadden we namelijk een soort van science test. Eén van mijn vriendinnen vond dit erg jammer, aangezien ze haar middag liever lerend zou doorbrengen (ze hadden net toetsen gehad, hè, bedenk dat even. Ik weet niet waar ze voor wil leren??). Alle tweede klassen gingen naar de gymzaal en kregen op een beamer science vraagstukken te zien. Vervolgens moest je de X-kant van de gymzaal lopen of naar de O-kant. Als de stelling fout was naar X, was 'ie goed, dan O. Uiteraard wist ik ook hier niet zo heel veel van, dus ik was al vrij snel af. Toch was het eens leuk om rond te lopen, in plaats van drie uur lang te zitten. Terug in de klas zijn we ook van plaats veranderd. Ik zit nu voor het eerst naast een meisje, met voor me en achter me ook twee meisjes. Dat vind ik nogal jammer, aangezien Koreaanse jongens veel leuker zijn dan Koreaanse meisjes. Degene waar ik naast zit, is gelukkig niet zo'n gruwelijk exemplaar.
Na school zou ik met een vriendin naar Geumchon gaan om foto's te maken (ja, officiële, met een achtergrond en poseren en photoshop) als bewijs van onze vriendschap en wat te eten. Ze poetsen gelukkig een hoop dingen weg, als puisten, na het maken van die foto's. Alleen jammer dat m'n gezicht zelf niet weggepoetst is. M'n vriendin wilde ook een couple-iets voor ons halen, zoals ringen, armbandjes of kettingen. Dit kon helaas niet, want onze homeroom teacher heeft dit verboden om een reden die ik niet ken (en snap).

Vrijdag had ik een discussie over mijn neus (alweer; de leraar aardrijkskunde had hem ook al eens op het bord getekend). Ik hoorde een meisje er een opmerking over maken en vroeg wat er aan de hand was. Nou blijkt - het geval is hier nogal een miraculeus object. De grootte is fantastisch, de bobbel iets wat bijna aanbeden kan worden. Iedereen wil graag een neus als de mijne of trouwen met iemand die zo'n neus heeft. Persoonlijk vind ik het wel jammer dat mensen zo graag naar m'n neus kijken.
Vrijdag kreeg ik 's ochtends ook een rol Kimbap van m'n vorige (de tweede) host moeder via een klasgenoot. Die zei dat m'n moeder weet dat ik het lekker vind, dus had ze meer gemaakt en er één voor mij meegegeven.

Zaterdag zou ik op een trip gaan met m'n eigen familie en vier zussen van m'n moeder. Ik moest dus vroeg naar bed, zeven uur, omdat ik er om half vier uit moest. Maar om half één werd ik gewekt door onbekende stemmen die het huis in kwamen. De deur van mijn kamer ging ook open en er keek iemand naar binnen die ik dus echt nog nooit had gezien. Ik deed alsof ik sliep en de deur ging snel weer dicht. Toen is me dus ook opnieuw opgevallen dat, zelfs als het nacht is, Koreanen dus gewoon niet stil kunnen zijn. Als er iemand ligt te slapen, praten ze gewoon door met een geluidssterkte alsof ze door een microfoon praten.
Toen ik er om half vier uit ging om te douchen, zag ik er dat er maar twee mensen in de woonkamer lagen. Ik was er ondertussen wel achter dat één van hen m'n moeders zus was, maar ik dacht ook dat ik twee echte mannenstemmen en twee vrouwenstemmen had gehoord. Toen ik me weer aangekleed had in m'n kamer en naar buiten kwam, zag ik een nichtje om de bank zitten. Zij bleek even oud als m'n broertje (twee jaar jonger dan ik). Nadat m'n moeder m'n broertje uit bed had geschopt, bleek ook daar nog een extra bult op het matras te liggen. Dat was dus m'n neef. M'n tante dwong hem voor me te buigen. Hij is even oud als is, uiteraard verlegen en heeft echt de diepste stem die ik ooit gehoord heb.
Ik ging samen met m'n zusje en nichtje in één auto en de twee jongens bij m'n oom en tante in de andere. We deden ongeveer acht uur over de rit, hoewel die wel een stuk langer werd doordat m'n vader om het uur per se een sigaret moest roken. Na drie keer stoppen had ik het daarmee wel gehad. Ik trouw later dus echt niet met een roker, want dan duren vakanties wel heel erg lang. Naarmate de reis duurde kwamen er steeds meer en meer familieleden bij. M'n moeder is de jongste van de vijf, en haar oudste zus heeft zelfs al kleinkinderen.
Voordat we naar onze huisjes gingen, bezochten we eerst m'n opa's urn. Eerst snapte ik niet wat we er deden - we moesten even wachten dus ik zag nog helemaal geen urn - en m'n zus' mobiel vertaalde het in graf. Het was erg leuk om iedereen te laten proberen graf uit te spreken.
De trip zelf bestond eigenlijk voornamelijk uit eten, eten, eten en eten. We hadden hoeveelheid eten bij ons waar je voor zou buigen, serieus waar. We kwamen aan, begonnen met eten en hielden de volgende dag pas op. Ik kan echter ook melden dat ik iets actiefs heb gedaan, namelijk; FIETSEN!!! HAHAHAHAHAHA. De fiets was te laag en hij stond standaard in versnelling één, dus heb me echt kapot getrapt, maar het was geweldig! Ik ging met een van de oudere nichten van m'n moeder, haar vriend/man/whatever, en dus die twee kleinkinderen (die overigens echt super leuk waren). Zij gingen met z'n vieren op zo'n soort auto karretjes fiets en ik ging los. Uiteindelijk zeiden ze dat ik alleen vooruit mocht gaan, omdat ik ongeveer vier keer zo snel was als zij.
Het bleek uiteindelijk nog het leukste om met de twee kinderen te spelen. Het waren een meisje en een jongen van acht en vijf jaar oud. Het jochie was voor de verandering eens níét verlegen en leek helemaal niet door te hebben dat ik soms niet begreep wat hij zei. Zijn Engels was trouwens beter dan dat van m'n broer. Hij riep de hele dag: 'Hello! How are you today?' en op een gegeven moment hoorde ik m'n broer vragen wat dat in hemelsnaam betekende. De jongen met de zware stem sprak ook Engels, maar weigerde het te spreken. Een van de oudere neven sprak niet zo goed Engels, maar verstond het wel, dus als ze me diepe vragen stelde over Nederland, kon ik die in het Engels beantwoordden (--> één d, twee d's??). Verder was ik voornamelijk op mezelf en m'n gruwelijke Koreaans aangewezen. Het ging een stuk beter dan verwacht en wonder boven wonder verstond ik meer dan ik ooit had gedacht. Ik was er zelf helemaal verbaasd over.
De omgeving waar we zaten was prachtig, dus ik heb in m'n eentje een beetje rondom onze huisjes gelopen. Heb daarbij vrijwel intacte slangenhuid gevonden, dus dat was een leuke verrassing. Ze hebben hier in Korea trouwens insecten die echt waanzinnig groot zijn. Ik ben een paar keer echt geschrokken en weggedoken toen er een vlinder over kwam. Ik heb ook een knol van een wesp gezien - god, een havik is er niets bij. Als je door zo'n rakker gestoken wordt, leg je geloof ik direct het loodje.
Het was lekker weer, dus 's avonds hebben we gebarbecued, waarbij iedereen me maar vol blééf proppen. Toen het donker en koud werd, bleef alleen de keiharde kern over, die ook langzamerhand meer dronken werd. Dat was wel erg grappig en ik heb dus veel lol gehad. Ik mocht soju (Koreaanse alcohol) proeven van een neef en een nicht. Als het maar een klein slokje was!! Het was erg lekker. Die nacht sliep ik voor het eerst op de grond, wat zo mogelijk zachter was dan het bed in m'n slaapkamer. Doordat de twee kinderen in ons huisje sliepen (we hadden drie huisjes, want we waren met 24 man in totaal), waren de meesten rond half zeven alweer wakker. (---:

Zondag namen we 420947820947898760938 familiefoto's. Jiyun vroeg me of ik op een paar familiefoto's niet wilde staan, wat ik wel begreep. Maar toen het eenmaal zover was, bleef iedereen, behalve zij, me wenken om toch op de foto te gaan. Oeps. Toen we weggingen kregen de kleinkinderen van oma geld, en ook van een oom. En ik ook! Hehehe.
Zondag rond een uur of acht waren we thuis, maar ik had nog geen zin om direct te gaan slapen.

Omdat we lang weekend hadden, had ik maandag en dinsdag ook nog vrij. Maandag ging ik op een picknick met drie van m'n Koreaanse vriendinnen uit klas 2-5. Het was niet echt een picknick, maar het was wel erg gezellig. Het was ook prachtig weer. We gingen naar één van de paleizen midden in Seoul. Hun Engels is erg goed, dus we waren in staat leuke, gezellige gesprekken te voeren. Na het paleis zijn we naar Insadong en Myeongdong gegaan. We hebben de SM Pop-Up Store van een bezoekje vereerd en ook de Every Sing store. Daar hebben ze heel veel SM Entertainment dingetjes. (--: We hebben uiteraard ook gegeten en het was echt gruwelijk pittig. Eén van m'n vriendinnen is geen ster in pittig eten en die had nog meer moeite het naar binnen te krijgen dan ik. Maar het was wel erg lekker. Als laatste gingen we opnieuw naar die boekenwinkel met buitenlandse boeken. Daar heb ik nieuwe Koreaanse leerboeken gekocht, want ik vind mezelf een luie donder. Een poosje terug heb ik van Brigit het boek Divergent gekregen, een geweldig boek. Nu heb ik ook deel twee, Insurgent, in m'n bezit...
We waren niet zo heel laat thuis, en vlak voordat iedereen naar z'n eigen huis ging, zeiden ze dat nog iets voor me hadden... Zelf had ik (bijna) niets gekocht in die SM Ent. winkels, maar zij hadden wel dingen voor me gekocht waar ik over stond te kwijlen. Ik vond het echt super lief van ze, aangezien ik het echt nergens aan verdiend heb.

Vandaag heb ik lekker uitgeslapen tot één uur, ongelooflijk veel gegeten als lunch, en verder in de rondte niets gedaan. M'n moeder en ik eten het meeste van ons vijven, dus we noemen onszelf (voor de grap..?) varkens en zeggen na iedere maaltijd: 'We moeten echt samen gaan sporten.' 'Ja, zeker.' Maar dat doen we uiteraard nooit.

Morgen is het uit met de pret en kan ik weer lekker naar school. Gelukkig is het maar voor drie dagen.

Zo, nou kan ik eindelijk naar bed. Kom maar op met die reacties! Ik ben er klaar voor! :P