Oeps, een week te laat.
Door: 주디스
Blijf op de hoogte en volg Judith
21 April 2014 | Zuid-Korea, Seoel
Ik zie dat ik een week te laat upload, ik had helemaal niet door dat de tijd zo snel ging. Ik weet ook eigenlijk niet zo goed meer wat ik moet vertellen, ben niet echt in de vertel stemming vandaag.
School is nog steeds hetzelfde. Ik heb nu gekozen voor een aantal multiculti-klas vakken, zoals muziek, Koreaanse les (2x per week), Engels en wiskunde. Wiskunde blijkt eigenlijk gewoon een spelletjesuur te zijn, maar ze moesten het vermommen met wiskunde anders zou het waarschijnlijk niet doorgaan. De eerste les hebben we gewoon gepraat. Vorig jaar zaten er blijkbaar ook Finse studenten hier op school en volgens de jongens waren ze helemaal gestoord. Nadat ze een tijdje met ons hadden gekletst, kwamen ze tot de conclusie dat wij ook wel redelijk maf waren en nu zijn we dus vrienden. Met muziek moeten we nu een liedje spelen op een traditionele fluit. Pas als we dat kunnen, mogen we piano spelen. Nou, spelen op zo'n fluit kan ik helemaal niet, ben ik nu achter gekomen. Ten eerste krijg ik er al geen geluid uit als ik geen speciaal wit dingetje als hulpmiddel heb. Ten tweede moet je héél zacht blazen om de juiste tonen voor dit lied te krijgen. Ten derde, ik kan dus niet zacht blazen. Ik blaas of ik blaas niet en er zit helemaal niets tussenin. Alle Koreanen lijken het gewoon al direct te kunnen; ook mijn schattige mentor blies zo halve liederen weg op dat ding na één keer oefenen. Engelse les is erg gezellig omdat er allemaal Engelssprekende mensen zitten en je elkaar dus altijd verstaat. De laatste les moesten we zelf een traditioneel sprookje tekenen en schrijven en we werden gekoppeld aan elkaar. De lerares zei dat ik misschien wel wat Nederlandse sprookjes wist, maar helaas. Ik heb echt geen idee. Uiteindelijk zijn we dus creatief geworden en hebben we Harry Potter getekend. Ik moest tekenen. Iedereen die mij kent weet hoe goed ik kan tekenen en het zal dus ook geen verrassing zijn dat ik een hoop lol heb gehad met m'n tekenpartner en alle omringende groepjes die mijn gruwelijkheden voorbij zagen komen.
Co-teaching is hetzelfde, maar dan minder leuk. Ik heb inmiddels les gegeven aan Yeonghwan. Toen ik werd voorgesteld aan zijn klas, wist iedereen - surprise surprise - mijn Koreaanse naam, die zijn ouders mij gegeven hebben. Jonathan, de leraar, had die naam nog niet eerder gehoord en ik legde hem uit hoe het zat, waarbij ik ook naar Yeonghwan wees. Dit zorgde ervoor dat alle andere jongens in de klas lachten en juichten en Yeonghwan heeeel stil werd. Toen Jonathan vroeg wat mijn Engelse naam is, bleef het vrij stil. 'Kom op, Yeonghwan, dat weet jij heus wel!' zei ik dus lekker irritant. Het duurde hem ongeveer een minuut, maar daarna is het hem toch gelukt om mijn naam zonder stotteren uit zijn strot te krijgen (meer gejuich van zijn klasgenoten en ook applaus). Ik heb verder totaal geen sadistische pleziertjes tijdens die les gehad ofzo, hoor. Echt niet.
Omdat de examens bijna kwamen, had Jonathan voor de laatste week een quiz gemaakt. Je werd ingedeeld in een groepje, kon per groepje om de beurt vragen kiezen voor een bepaald aantal punten en als je die goed beantwoordde, nou dan kreeg je dus punten. De eerste keer was het leuk en ik mocht meedoen. Het was met een klas vol jongens die ik nog niet eerder had gezien en degene die ik al sinds dag één elke dag op de gang zie en die best wel sexy is, zei 'hello'. Mijn team won zwaar. Er was namelijk een categorie genaamd 'idioms and general knowledge' waarbij je dingen als 'beating around the bush' moest uitleggen. Toen de jongens eenmaal doorkregen dat ik dat soort dingen wel weet, schoven ze het bord maar alvast mijn kant uit. Toen Jonathan dit ook doorkreeg, mocht ik de vragen in die categorie ineens niet meer beantwoorden. De tweede, derde en vierde dag dat ik de quiz moest doen, werd het een stuk saaier en frustrerender, omdat ik van Jonathan m'n mond moest houden en bijna huilde als de jongens het verkeerde antwoord maar bleven opschrijven. Gek genoeg won mijn team uiteindelijk vaak wel, zeker als ze allemaal doorkregen dat ik de antwoorden wist. Maar ik heb géén antwoorden hardop gezegd, ra ra, hoe kan dat.
In een van de eerdere weekenden ging ik uit eten met Yeonghwan's moeder die me nu al ontzettend miste (na één week). Mijn vader bleek me ook te missen, hoewel ik dat helemaal niet verwacht had, aangezien we niet echt een band hadden opgebouwd ofzo (in ieder geval niet dat ik weet).
Ik heb ook m'n eerste set gastouders weer gezien, degenen waarbij ik precies één week woonde. Maar het was alsof ik m'n Nederlandse ouders weer zag. Ik zou eerst alleen maar twee uur in m'n moeders café blijven. Daarna zou m'n derde gastmoeder me weer oppikken. Mijn eerste gastvader belde ook nog even dat hij me graag wilde zien, maar dat hij 's avonds pas tijd had en dat we elkaar daarom maar een volgende keer moesten zien. Maar het was zo leuk dat ik uiteindelijk ben meegegaan naar het huis van een vriendin van mijn eerste gastmoeder. Ze hadden er een puppy die nu al zo groot was als twaalf poedels op elkaar gestapeld en me helemaal heeft ondergekwijld. Die vriendin en haar man konden goed Engels, dus ik heb ook nog met hen een gesprek gevoerd over van alles en nog wat. (Toen hun jongste zoon naar buiten kwam, mij zag en op een drafje weer naar binnen ging, moest zijn vader lachen en zei dat ik vast al wel gemerkt had dat de meeste Koreaanse jongens erg verlegen zijn. Ja. Ja, dat had ik inderdaad al wel gemerkt.) Daarna zijn m'n moeder en ik samen uit eten gegaan met m'n vader, die dus 's avonds wel tijd had. Hij zei dat hij me erg gemist had, dat ik er gezonder uit zag dan in de eerste week en dat we snel weer meer moesten gaan doen. Hij bleef Engels tegen me praten, ook toen ik Koreaans sprak tegen hem, maar dat vond ik niet zo heel erg. Het staat nu ook al half vast dat ik, als hun dochter in augustus terug komt uit Duitsland, weer bij hen mag komen wonen. Ik mag tot de achtste maand bij dit derde gezin blijven, dus dat komt mooi uit.
Ik heb nu vakantie, want de rest heeft allemaal toetsweek (iets wat je overal kunt inzetten om het als een excuus te laten gelden; 'sorry, ik heb de wc-rol niet vervangen, want ik dacht aan de examens' ofzoiets). Ik moet zeggen dat ik wel erg blij was met een paar dagen weg van school, hoe leuk ik het normaal ook vind. Madison en ik zijn de enige die op een school zitten die déze dagen als examen-dagen heeft gekozen. De rest heeft ze allemaal pas volgende week. Er valt dus niet zo veel af te spreken met anderen als we gehoopt hadden en we zitten voornamelijk weer met elkaars rotkop opgescheept. We hebben het wel gezellig Het weer is super lekker en ik ben vrijdag naar Ilsan, Lafesta, gegaan (met Madison dus). Da's een soort winkelcentrum met meerdere verdiepingen en maffe trappen. We hebben gegeten, albums gekocht, gegeten, katten geaaid in een kattencafé, gegeten, gelachen, gegeten en spelletjes gespeeld in een soort hal. Daarna hebben we nog wat dingen gegeten. Zoals je je kunt voorstellen, was het erg leuk.
Zondag voor de vijfhonderdste keer naar Hongdae gegaan, opnieuw naar een kattencafé, alleen dit keer met Madison en Jan, de andere Amerikaanse uitwisselingsstudente. Het was erg gezellig, hoewel ik uiteraard een haar in m'n oog kreeg en m'n lens eruit wreef. Toen de tweede er ook uit viel was ik het zat en zijn we snel een restaurant binnen gestapt zodat ik m'n bakje kon vullen met water. Chloor water, zoals altijd, maar dat was ik natuurlijk vergeten. Dus toen ik m'n lenzen weer in wilde doen, na ze even te hebben laten weken, zat ik bijna tegen het plafond van de pijn. Ik heb ze uiteindelijk maar uitgelaten en ben half blind en met koppijn verder gelopen.
Gisteren (zondag) zou ik opnieuw met Madison naar Lafesta gaan, maar dit keer ook met Sanni (Finland) en Andrea (Estland) (die wel al in Ilsan wonen en dus naar die multiculti klassen komen), maar ik versliep me en werd pas om tien voor half drie wakker. Dus dat ging helaas niet meer door. In plaats daarvan heb ik buiten in het zonnetje zitten lezen en heb een wandelingetje gemaakt. Oh, wat mis ik de tuin. Toen ik terug kwam voor het eten, was m'n moeders beste vriendin er weer, met haar eenjarig zoontje. Die laatste had mij blijkbaar erg gemist en kwam me de hele avond stiften en kleurpotloden brengen en reed met zijn autootje over m'n been toen ik op de bank zat. Ik was nog steeds moe, zelfs al had ik lang geslapen en toen we gingen eten, lukte het me helemaaaal niet. We aten iets met lange slierten, geen idee hoe het heet. Godzijdank at m'n gastbroert niet mee, anders was ik helemaal vierkant uitgelachen; de volwassenen deden het op z'n minst nog een beetje subtiel. Uiteindelijk loste m'n moeder het op door alle slierten gewoon aan flarden te knippen. Maar ik voelde me er niet echt beter door, omdat zelfs dat kleine jochie zonder geknipte slierten alles naar binnen kreeg.
Toen ik vrijdagavond thuis kwam, trouwens, zat er iemand op de bank die ik niet kende. Ik boog en begroette dus maar snel. Later bleek dat het oma was, die om het weekend langs komt. Vraag me niet waarom ze komt, want ik heb haar helemaal niets anders zien doen dan tv kijken, eten, hoesten en mij met haar ogen volgen, waar ik ook ga. Ik had vrijdag al gegeten, en redelijk wat ook, zoals je net al las, maar toch wilde ze dat ik erbij kwam zitten en iets mee-at. Ik was sterk en heb geweigerd. Zaterdag kwam ik er echt niet zo gemakkelijk vanaf, en m'n moeder had een hele schaal druiven neergezet, zodat ik in ieder geval ook iets kon eten. Ik werd de hele tijd geobserveerd door Oma, die me onder andere verteld heeft dat ik zo knap ben en dat ik, hoewel ik lang ben, toch een klein gezichtje heb. Oma ging zondagmiddag weer naar huis.
Vandaag (maandag) werd ik wél op een normale tijd wakker. Omdat ik alleen was, was ik iets minder voorzichtig met het naakt door het huis wandelen dan normaal en zette m'n muziek lekker hard aan om eens een potje stevig Koreaans te kunnen leren. Of in ieder geval het zo te laten lijken alsof ik iets deed. Om één uur zou m'n vader me oppikken en zouden we samen mijn alien card gaan regelen (voor als m'n visa verloopt). Dacht ik. Om twaalf uur kwam m'n vader z'n slaapkamer uit, zei goedemorgen en zette koffie. Ik was ZO BLIJ DAT IK NIET NOG STEEDS NAAKT WAS. Voor mij zou het gewoon beschamend zijn en de eerste twee uur daarna awkward als hij er was, maar zij zijn dit soort dingen helemáál niet gewend. Hij ziet zijn eigen dochter niet eens naakt. Hij had m'n muziek blijkbaar niet eens gehoord. Om één uur gingen we op pad. M'n vaders navigatiesysteem kon het gebouw niet vinden, dus moesten we op zoek. Wij liepen daar een half uur rond, zelfs na aanwijzingen gekregen te hebben, bleek dat het gebouw gewoon recht tegenover de auto stond. Ik vond het persoonlijk wel grappig, maar ik weet niet of hij dat ook zo zag. Binnen spraken ze godzijdank Engels, want ook van die papieren snapte m'n vader helemaal niets. Daarna zijn we wat gaan eten. We hebben het niet eens zo heel ongemakkelijk gehad in elkaars bijzijn en we hebben zelfs gekletst (ik versta op de een of andere manier nóóit wat hij zegt).
Morgen komt Madison hierheen, dan gaan we buiten badmintonnen, voetballen, basketballen of wat dan ook. Waarschijnlijk gaan we ook eten...
Volgens mij heb ik minder geschreven dan normaal, maar ik ben er ongeveer even lang mee bezig geweest. xD Ik zal binnenkort ook weer eens wat foto's plaatsen, daar heb ik nou even geen zin in.
Het is vandaag trouwens twee maanden geleden dat ik naar Korea kwam! En ik mis nog steeds niemand behalve de kat, woo!
Mocht je je vervelen, trouwens, al is het maar lichtjes, plaats in godsnaam een reactie. Ik kan zien hoeveel mensen zo'n verhaal als dit gelezen hebben, maar ik vind het erg leuk om reacties te ontvangen en ze te lezen. Het motiveert me. C: (Dat is een lachende smiley.)
School is nog steeds hetzelfde. Ik heb nu gekozen voor een aantal multiculti-klas vakken, zoals muziek, Koreaanse les (2x per week), Engels en wiskunde. Wiskunde blijkt eigenlijk gewoon een spelletjesuur te zijn, maar ze moesten het vermommen met wiskunde anders zou het waarschijnlijk niet doorgaan. De eerste les hebben we gewoon gepraat. Vorig jaar zaten er blijkbaar ook Finse studenten hier op school en volgens de jongens waren ze helemaal gestoord. Nadat ze een tijdje met ons hadden gekletst, kwamen ze tot de conclusie dat wij ook wel redelijk maf waren en nu zijn we dus vrienden. Met muziek moeten we nu een liedje spelen op een traditionele fluit. Pas als we dat kunnen, mogen we piano spelen. Nou, spelen op zo'n fluit kan ik helemaal niet, ben ik nu achter gekomen. Ten eerste krijg ik er al geen geluid uit als ik geen speciaal wit dingetje als hulpmiddel heb. Ten tweede moet je héél zacht blazen om de juiste tonen voor dit lied te krijgen. Ten derde, ik kan dus niet zacht blazen. Ik blaas of ik blaas niet en er zit helemaal niets tussenin. Alle Koreanen lijken het gewoon al direct te kunnen; ook mijn schattige mentor blies zo halve liederen weg op dat ding na één keer oefenen. Engelse les is erg gezellig omdat er allemaal Engelssprekende mensen zitten en je elkaar dus altijd verstaat. De laatste les moesten we zelf een traditioneel sprookje tekenen en schrijven en we werden gekoppeld aan elkaar. De lerares zei dat ik misschien wel wat Nederlandse sprookjes wist, maar helaas. Ik heb echt geen idee. Uiteindelijk zijn we dus creatief geworden en hebben we Harry Potter getekend. Ik moest tekenen. Iedereen die mij kent weet hoe goed ik kan tekenen en het zal dus ook geen verrassing zijn dat ik een hoop lol heb gehad met m'n tekenpartner en alle omringende groepjes die mijn gruwelijkheden voorbij zagen komen.
Co-teaching is hetzelfde, maar dan minder leuk. Ik heb inmiddels les gegeven aan Yeonghwan. Toen ik werd voorgesteld aan zijn klas, wist iedereen - surprise surprise - mijn Koreaanse naam, die zijn ouders mij gegeven hebben. Jonathan, de leraar, had die naam nog niet eerder gehoord en ik legde hem uit hoe het zat, waarbij ik ook naar Yeonghwan wees. Dit zorgde ervoor dat alle andere jongens in de klas lachten en juichten en Yeonghwan heeeel stil werd. Toen Jonathan vroeg wat mijn Engelse naam is, bleef het vrij stil. 'Kom op, Yeonghwan, dat weet jij heus wel!' zei ik dus lekker irritant. Het duurde hem ongeveer een minuut, maar daarna is het hem toch gelukt om mijn naam zonder stotteren uit zijn strot te krijgen (meer gejuich van zijn klasgenoten en ook applaus). Ik heb verder totaal geen sadistische pleziertjes tijdens die les gehad ofzo, hoor. Echt niet.
Omdat de examens bijna kwamen, had Jonathan voor de laatste week een quiz gemaakt. Je werd ingedeeld in een groepje, kon per groepje om de beurt vragen kiezen voor een bepaald aantal punten en als je die goed beantwoordde, nou dan kreeg je dus punten. De eerste keer was het leuk en ik mocht meedoen. Het was met een klas vol jongens die ik nog niet eerder had gezien en degene die ik al sinds dag één elke dag op de gang zie en die best wel sexy is, zei 'hello'. Mijn team won zwaar. Er was namelijk een categorie genaamd 'idioms and general knowledge' waarbij je dingen als 'beating around the bush' moest uitleggen. Toen de jongens eenmaal doorkregen dat ik dat soort dingen wel weet, schoven ze het bord maar alvast mijn kant uit. Toen Jonathan dit ook doorkreeg, mocht ik de vragen in die categorie ineens niet meer beantwoorden. De tweede, derde en vierde dag dat ik de quiz moest doen, werd het een stuk saaier en frustrerender, omdat ik van Jonathan m'n mond moest houden en bijna huilde als de jongens het verkeerde antwoord maar bleven opschrijven. Gek genoeg won mijn team uiteindelijk vaak wel, zeker als ze allemaal doorkregen dat ik de antwoorden wist. Maar ik heb géén antwoorden hardop gezegd, ra ra, hoe kan dat.
In een van de eerdere weekenden ging ik uit eten met Yeonghwan's moeder die me nu al ontzettend miste (na één week). Mijn vader bleek me ook te missen, hoewel ik dat helemaal niet verwacht had, aangezien we niet echt een band hadden opgebouwd ofzo (in ieder geval niet dat ik weet).
Ik heb ook m'n eerste set gastouders weer gezien, degenen waarbij ik precies één week woonde. Maar het was alsof ik m'n Nederlandse ouders weer zag. Ik zou eerst alleen maar twee uur in m'n moeders café blijven. Daarna zou m'n derde gastmoeder me weer oppikken. Mijn eerste gastvader belde ook nog even dat hij me graag wilde zien, maar dat hij 's avonds pas tijd had en dat we elkaar daarom maar een volgende keer moesten zien. Maar het was zo leuk dat ik uiteindelijk ben meegegaan naar het huis van een vriendin van mijn eerste gastmoeder. Ze hadden er een puppy die nu al zo groot was als twaalf poedels op elkaar gestapeld en me helemaal heeft ondergekwijld. Die vriendin en haar man konden goed Engels, dus ik heb ook nog met hen een gesprek gevoerd over van alles en nog wat. (Toen hun jongste zoon naar buiten kwam, mij zag en op een drafje weer naar binnen ging, moest zijn vader lachen en zei dat ik vast al wel gemerkt had dat de meeste Koreaanse jongens erg verlegen zijn. Ja. Ja, dat had ik inderdaad al wel gemerkt.) Daarna zijn m'n moeder en ik samen uit eten gegaan met m'n vader, die dus 's avonds wel tijd had. Hij zei dat hij me erg gemist had, dat ik er gezonder uit zag dan in de eerste week en dat we snel weer meer moesten gaan doen. Hij bleef Engels tegen me praten, ook toen ik Koreaans sprak tegen hem, maar dat vond ik niet zo heel erg. Het staat nu ook al half vast dat ik, als hun dochter in augustus terug komt uit Duitsland, weer bij hen mag komen wonen. Ik mag tot de achtste maand bij dit derde gezin blijven, dus dat komt mooi uit.
Ik heb nu vakantie, want de rest heeft allemaal toetsweek (iets wat je overal kunt inzetten om het als een excuus te laten gelden; 'sorry, ik heb de wc-rol niet vervangen, want ik dacht aan de examens' ofzoiets). Ik moet zeggen dat ik wel erg blij was met een paar dagen weg van school, hoe leuk ik het normaal ook vind. Madison en ik zijn de enige die op een school zitten die déze dagen als examen-dagen heeft gekozen. De rest heeft ze allemaal pas volgende week. Er valt dus niet zo veel af te spreken met anderen als we gehoopt hadden en we zitten voornamelijk weer met elkaars rotkop opgescheept. We hebben het wel gezellig Het weer is super lekker en ik ben vrijdag naar Ilsan, Lafesta, gegaan (met Madison dus). Da's een soort winkelcentrum met meerdere verdiepingen en maffe trappen. We hebben gegeten, albums gekocht, gegeten, katten geaaid in een kattencafé, gegeten, gelachen, gegeten en spelletjes gespeeld in een soort hal. Daarna hebben we nog wat dingen gegeten. Zoals je je kunt voorstellen, was het erg leuk.
Zondag voor de vijfhonderdste keer naar Hongdae gegaan, opnieuw naar een kattencafé, alleen dit keer met Madison en Jan, de andere Amerikaanse uitwisselingsstudente. Het was erg gezellig, hoewel ik uiteraard een haar in m'n oog kreeg en m'n lens eruit wreef. Toen de tweede er ook uit viel was ik het zat en zijn we snel een restaurant binnen gestapt zodat ik m'n bakje kon vullen met water. Chloor water, zoals altijd, maar dat was ik natuurlijk vergeten. Dus toen ik m'n lenzen weer in wilde doen, na ze even te hebben laten weken, zat ik bijna tegen het plafond van de pijn. Ik heb ze uiteindelijk maar uitgelaten en ben half blind en met koppijn verder gelopen.
Gisteren (zondag) zou ik opnieuw met Madison naar Lafesta gaan, maar dit keer ook met Sanni (Finland) en Andrea (Estland) (die wel al in Ilsan wonen en dus naar die multiculti klassen komen), maar ik versliep me en werd pas om tien voor half drie wakker. Dus dat ging helaas niet meer door. In plaats daarvan heb ik buiten in het zonnetje zitten lezen en heb een wandelingetje gemaakt. Oh, wat mis ik de tuin. Toen ik terug kwam voor het eten, was m'n moeders beste vriendin er weer, met haar eenjarig zoontje. Die laatste had mij blijkbaar erg gemist en kwam me de hele avond stiften en kleurpotloden brengen en reed met zijn autootje over m'n been toen ik op de bank zat. Ik was nog steeds moe, zelfs al had ik lang geslapen en toen we gingen eten, lukte het me helemaaaal niet. We aten iets met lange slierten, geen idee hoe het heet. Godzijdank at m'n gastbroert niet mee, anders was ik helemaal vierkant uitgelachen; de volwassenen deden het op z'n minst nog een beetje subtiel. Uiteindelijk loste m'n moeder het op door alle slierten gewoon aan flarden te knippen. Maar ik voelde me er niet echt beter door, omdat zelfs dat kleine jochie zonder geknipte slierten alles naar binnen kreeg.
Toen ik vrijdagavond thuis kwam, trouwens, zat er iemand op de bank die ik niet kende. Ik boog en begroette dus maar snel. Later bleek dat het oma was, die om het weekend langs komt. Vraag me niet waarom ze komt, want ik heb haar helemaal niets anders zien doen dan tv kijken, eten, hoesten en mij met haar ogen volgen, waar ik ook ga. Ik had vrijdag al gegeten, en redelijk wat ook, zoals je net al las, maar toch wilde ze dat ik erbij kwam zitten en iets mee-at. Ik was sterk en heb geweigerd. Zaterdag kwam ik er echt niet zo gemakkelijk vanaf, en m'n moeder had een hele schaal druiven neergezet, zodat ik in ieder geval ook iets kon eten. Ik werd de hele tijd geobserveerd door Oma, die me onder andere verteld heeft dat ik zo knap ben en dat ik, hoewel ik lang ben, toch een klein gezichtje heb. Oma ging zondagmiddag weer naar huis.
Vandaag (maandag) werd ik wél op een normale tijd wakker. Omdat ik alleen was, was ik iets minder voorzichtig met het naakt door het huis wandelen dan normaal en zette m'n muziek lekker hard aan om eens een potje stevig Koreaans te kunnen leren. Of in ieder geval het zo te laten lijken alsof ik iets deed. Om één uur zou m'n vader me oppikken en zouden we samen mijn alien card gaan regelen (voor als m'n visa verloopt). Dacht ik. Om twaalf uur kwam m'n vader z'n slaapkamer uit, zei goedemorgen en zette koffie. Ik was ZO BLIJ DAT IK NIET NOG STEEDS NAAKT WAS. Voor mij zou het gewoon beschamend zijn en de eerste twee uur daarna awkward als hij er was, maar zij zijn dit soort dingen helemáál niet gewend. Hij ziet zijn eigen dochter niet eens naakt. Hij had m'n muziek blijkbaar niet eens gehoord. Om één uur gingen we op pad. M'n vaders navigatiesysteem kon het gebouw niet vinden, dus moesten we op zoek. Wij liepen daar een half uur rond, zelfs na aanwijzingen gekregen te hebben, bleek dat het gebouw gewoon recht tegenover de auto stond. Ik vond het persoonlijk wel grappig, maar ik weet niet of hij dat ook zo zag. Binnen spraken ze godzijdank Engels, want ook van die papieren snapte m'n vader helemaal niets. Daarna zijn we wat gaan eten. We hebben het niet eens zo heel ongemakkelijk gehad in elkaars bijzijn en we hebben zelfs gekletst (ik versta op de een of andere manier nóóit wat hij zegt).
Morgen komt Madison hierheen, dan gaan we buiten badmintonnen, voetballen, basketballen of wat dan ook. Waarschijnlijk gaan we ook eten...
Volgens mij heb ik minder geschreven dan normaal, maar ik ben er ongeveer even lang mee bezig geweest. xD Ik zal binnenkort ook weer eens wat foto's plaatsen, daar heb ik nou even geen zin in.
Het is vandaag trouwens twee maanden geleden dat ik naar Korea kwam! En ik mis nog steeds niemand behalve de kat, woo!
Mocht je je vervelen, trouwens, al is het maar lichtjes, plaats in godsnaam een reactie. Ik kan zien hoeveel mensen zo'n verhaal als dit gelezen hebben, maar ik vind het erg leuk om reacties te ontvangen en ze te lezen. Het motiveert me. C: (Dat is een lachende smiley.)
-
21 April 2014 - 17:29
Daniëlle:
Heey Judith!
Aangezien ik altijd je verhalen lees en nu dus weer, dacht ik dat ik maar eens een reactie zou plaatsen :P
Het is grappig om je verhalen te lezen, en dingen zoals dat de jongens vet shy zijn is herkenbaar voor mij. Ik doe een internationale opleiding en alle Asian guys (but also girls) zijn echt altijd heel erg verlegen.
Btw, ik weet niet of je mij nog kent haha :P Ik heb je ooit is ontmoet tijdens een meeting en daarna hebben we wel eens lopen praten over familie en PWS.
Weet je dat nog? jij met je awesome PWS verslag over Korea en ik met die ellendige Boxer Rebellion in China >< *zucht* Ik was toen zo jalours op jou! En nu weer! ><
Ik zit hier in NL terwijl jij daaro zit! Seriously.... you are so lucky!! :P
Blijf van deze geweldige verhalen schrijven en enjoy your time in Korea! :D
Gr.
Daniëlle -
21 April 2014 - 18:28
Roen:
Hoi Juud,
Het is iedere keer weer leuk om je blog te lezen hoor.
Maar ik plaats eigenlijk nooit een reactie, dus bij deze zal ik dat eens doen.
Blijf vooral doorgaan met je verhalen schrijven en geniet van deze enorme uitdaging dat je daar aan de andere kant van de wereld zit. Have fun!!
Groetjes Roen -
21 April 2014 - 18:29
Judith:
Jooo Judith,
Superleuk om je blogs te lezen, echt grappig om te horen dat ze daar op school slapen (zouden ze hier ook echt in moeten voeren btw). maar ook dat chloorwater hahaha, dat moet echt pijn hebben gedaan hihi!
Blij dat je t zo leuk hebt ;)
In de Boni (sorry maarja, ik moet het ergens over hebben) is t nog steeds tsja... boniïg.
Nog veel plezier daaro, in verweggistan :P
Toedels!
-
21 April 2014 - 18:29
Judith:
Jooo Judith,
Superleuk om je blogs te lezen, echt grappig om te horen dat ze daar op school slapen (zouden ze hier ook echt in moeten voeren btw). maar ook dat chloorwater hahaha, dat moet echt pijn hebben gedaan hihi!
Blij dat je t zo leuk hebt ;)
In de Boni (sorry maarja, ik moet het ergens over hebben) is t nog steeds tsja... boniïg.
Nog veel plezier daaro, in verweggistan :P
Toedels!
-
21 April 2014 - 19:25
Je Moeder:
Ha Judi,
Nog vrolijk pasen... het is hier nu 2e paasdag en je opa heeft hier net meegegeten!
ALs het goed is komt er vanuit Drenthe nog een paaspakketje jouw kant op. Fijn te lezen dat je even vakantie hebt. Was je vast aan toe na alle indrukken en continu in een andere taal praten/lezen/schrijven. Het is gewoonweg vermoeiend. Ga zo door, meissie. We denken hier veel aan je, maar eh missen??!
Nog veel plezier en tot het volgende blog/mailmomentje.
Mam -
21 April 2014 - 19:54
Brigit:
Ha Judith,
Hé gezellig weer een berichtje. We vinden het heerlijk om je avonturen te lezen over de andere kant van de wereld. Ben ook steeds meer benieuwd naar Zuid Korea zelf.
Wat leuk dat je ex gastgezinnen graag contact met je willen onderhouden, ook al snap jij niet waarom. Hierdoor wordt je wereld iets groter dan school, je huidige gastgezin en Madison. Dat is altijd goed.
Op facebook lees ik dat je graag iets anders wilt dan rijst. Tsja patat, frikandellen en stokbrood kruidenboter dat zal nog even duren. Alhoewel...ik kan me niet voorstellen dat er een Mac Donald's in Seoul is. Die vind je tegenwoordig in elke uithoek. Mooie uitdaging voor de volgende trip.
Have Fun!
liefs
Brigit -
21 April 2014 - 22:10
Stefab:
He Judith,
Weer een mooi verhaal om te lezen. En lekker he die rijst twee maanden eteb. Maar zoals bri al schreef je kan er volgens mij alles wel kopen daar in die stad.
Wel bijzonder dat ze daar ook katten adoreren, wat hebben aziaten met katten, okee ze zijn voor muizen en ratten vangen maar voor de rest....
Hier nu twee paasdag, gisteren was die oude opa er nbog, je weet wel, die komt en gaat dan TV kijken, He paralellen met Koreaanse oma??? We hebben heerlijk apserges gegeten. Bandfaag waren alle kinderen er, dus we waren met zn achten. Lekker druk en gezellig. Super mooi weer en de grote bal;en dat ze moeilijk de paaseitjes kondern vinden..
Morgen helaas gaan we weer werken.
succes daar!
-
22 April 2014 - 12:00
Myra:
Hoi judith,
Leuk om weer van je te horen. Volgens mij heb je het wel naar je zin daar. En van de honger kon je daar volgens mij ook niet om hahahaha. Als het heel lekker is wel,het recept vragen he? En het naar mij mailen. Vanavond heb ik weer les. En james en Esther hebben besloten dat we 1x per maand voor de les begint samen eten. Zoals je begrijpt vind ik dat helemaal niet erg.nou heel plezier in daar. En wel blijven schrijven he ik lees alles met plezier.
Groet,
Myra -
22 April 2014 - 12:21
Rebecca:
Jaja, time flies when you're having fun~! ;)
Het is leuk om te horen dat je het zo naar je zin hebt! WIJ MISSEN JOU OOK LEKKER NIET HOOR XP
Hier gaat ook alles goed :3 het paasweekend was heerlijk (jammer dat we niet op goede vrijdag vrij waren, maar heb gelukkig wel een studiedag vandaag ;DD).
En ik heb zooooooooveel zin in de vakantie!!!!!!!!!!!!
Janine(klasgenoot/vriendin) heeft uitgerekend dat we deze komende 4 weken maar 4 dagen les hebben hahahAHAHAHAHAHAHAHA
Na de (2 weken) meivakantie ga ik meteen naar Fryslân ;P
Nouja, veel plezier nog~
Je kleine, ieniemini, niet-meer-groeiende zusje ;) xx -
22 April 2014 - 13:20
Mark:
Hoi Juut,
Goed om te lezen dat je ons niet mist. Betekent dat je het naar je zin hebt en een goede keuze hebt gemaakt.
Uiteraard kan ik je nergens toe verplichten, maar een foto van jou met een Koreaanse fluit onder je neus is het minste lijkt me. Ik las dat je al spontaan Koreaans tegen eenieder begint te spreken. Binnenkort kun je dus ook naar ze fluiten. Win win situatie. Ik ben zo vrij geweest om wat Nederlandse sprookjes voor je op te zoeken. De belangrijksten heb ik er voor je uitgepikt. Doe er je voordeel mee.
Het meisje met het tulpenneusje.
De klompen van de koning.
Kaaskopje en de 20 miljoen legbatterijkippen.
Het verdwenen belastingformulier.
Peenhaartje en schuimlip.
Kun je op cultureel gebied toch iets terugdoen.
Waar ik nog wel even benieuwd naar ben. De kranten stonden hier vol van de artikelen over de gezonken veerboot. Heeft men het daar nog over gehad in jouw directe omgeving? En heb je nog kaarten kunnen scoren voor het concert waar je naar toe wilt.
Rest me niets dan je een fijne vakantie te wensen. Wellicht kun je Madison wel overhalen om een bezoek te brengen aan de DMZ en misschien zelfs iets te eten of zo.
Paps.
-
23 April 2014 - 22:19
Opa:
Wat ben jij toch een geluksvogel. Volgens jouw epistel heb je het goed naar je zin. Ook dat diverse
pleegouders je blijven bezoeken. Dat is dus zeer positief maw je bent populair. Vooral eten met diverse
vaders, moeders en vrienden is voor jou een aangename bezigheid. Hoe smaakvol is het Koreaans
voedsel ? Je schrijft weinig over het weer. In een van jouw eerste verhaal had je over kou ivm de
wintertijd. Dus ik ben nu benieuwd hoe de temperaturen zijn ? Of is zoals in Nederland nu Lente.
De school is volgens jouw verhaal een aangename bezigheid of heb ik dit niet goed vertaalt.
Blijf volop genieten want je doet daarmee veel ervaring en levenswijsheid mee op. Liefs opa -
14 Mei 2014 - 14:05
SANDRINE:
JUDITH, beter kom je in de zomervakantie naar huis. Of liever nu. Want ik wil ook met je voetballen, badmintonnen of whatever. Ik mis je D:
Wish you were here or wish I was there.
KUS -
15 Mei 2014 - 20:50
Tante Annemieke:
hallo Judi! was vergeten dit reisverslag te lezen... neem het mij maar kwalijk; daar heb ik toch geen last van (gneh gneh gneh). mijn literaire broertje heeft een aantal voorzetjes gedaan m.b.t. Nederlandse sprookjes; hier zijn een aantal echte: dat Jochie wat Nederland heeft behoed voor een overstroming door met zijn duim in de dijk te gaan zitten (heel intellectueel verhaal) de grote en de kleine hul (gaat over het ontstaan van de Veluwe en is waar gebeurd ja ja); de witte wieven op de hei (denk aan mij in de mist zeer inspirerend), en anders verzin je iets over vleermuizen die je haren invliegen. doet het altijd goed bij het kampvuur.
hier gaat alles zeer goed; de knijnen floreren, de poezels ook (Bella heeft zich van blijdschap vanwege onze terugkeer van vakantie wederom door een hond laten bijten maar dat terzijde) komend weekend gaan we de zon zien (zeggen ze) en ga ik onkruid trekken uit de voortuin.
ik hou je op de hoogte (van de hoogte van het onkruid) ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
