Zo, zijn we weer.
Door: 주디스
Blijf op de hoogte en volg Judith
02 April 2014 | Zuid-Korea, Seoel
Ik geloof dat het weer tijd is voor een lang zwetsverhaal uit Korea. (--: Mocht je daar geen behoefte aan hebben, ga gerust iets anders doen. xD
Ik ben er uiteindelijk inderdaad achter gekomen hoe ik het snelste naar Insadong kon komen, want het was vrij gemakkelijk. In Insadong hebben we wat rond geslenterd, enorme hoeveelheden aan eten naar binnen geschoven en onzinnigheden aangeschaft. We hebben erg gelachen. Het was daarna wel extra zuur om thuis te komen waar je gastbroer je volledig negeert (hij deed alsof hij sliep) en er verder niemand thuis is. Ik heb dus de hele avond eigenlijk zonder reden, onopvallend pissig in huis rond gestampt.
De schoolweek daarna was erg leuk. School is hier het leukste, vind ik, en da's maar goed ook, want ik moet er nogal wat uren doorbrengen. Ik heb voor het eerst 야자 (yaja) gedaan. Normale school eindigt om half vijf. Daarna heb je als leerling nog de keuze om een extra les te volgen in een vak naar keuze, maar daar moet je voor betalen (doe ik dus niet aan mee). Dat duurt tot zes uur en dan heb je een uur pauze, waarin je dus ook avondeten hebt op school, en dan van zeven tot tien (met tien minuten pauze om half negen) is er een soort über-huiswerkuur. Er is dan niet eens een leraar nodig om mensen stil te houden, want iedereen zit vrijwillig te leren (of valt halverwege in slaap). Sommige mensen gaan om half vijf naar huis, anderen om zes uur en weer anderen om tien uur. Net zoals ik dus vorige week donderdag en vrijdag. Het weer is hier al erg lekker, dus met zo'n snoeiheet uniform heb je geen jas of wat nodig, zelfs niet 's avonds. Na het avondeten heb ik badminton gespeeld met vriendinnen. Dat doen ze hier echt op ieder vrij moment dat er is. XD
Afgelopen zaterdag naar Hongdae geweest met nog vier andere uitwisselingsstudenten, één gastzus en later nog twee van haar vriendinnen. Het was super gezellig om ook eens met de anderen te praten in plaats van alleen Madison. Ik vind haar erg aardig, maar we zijn heel verschillend. Ook heeft zij een minder groot cultuurverschil, omdat ze Koreaanse familieleden heeft. De anderen hebben meer dezelfde probleempjes en dingetjes als ik en iedereen uit Europa blijkt te snakken naar een fatsoenlijke snee brood en melkproducten. Brood hier is meer een soort gebak, of van croissant deeg. (Het is vaak niet te vreten, vind ik persoonlijk, maar mijn klasgenoten leven er zo'n beetje op.) In Hongdae hebben we ook maar wat rondgestapt en ik ben in een Hello Kitty Café geweest (ik heb heel veel foto's om je jaloers te maken, Floortje). Ik ben sinds die dag in het bezit van een extra boek om Koreaans te leren en een paar superschattige sokken mét snor.
Zondag ben ik verhuisd naar mijn nieuwste, en hopelijk laatste, gastgezin. Daar zal ik even wat meer over vertellen. Na Insadong, twee weken terug, was ik er ineens zo zat van dat die gozer me volledig negeerde, dat ik mijn probleem heb voorgelegd aan m'n vriendinnen. Ik mocht sowieso maar één maand bij Yeonghwan blijven. Teacher Chang was blijkbaar al súper druk bezig met het vinden van een nieuw gezin, iets wat haar niet bijster goed gelukt is, want uiteindelijk heb ik dat zelf gedaan. Toen ik vertelde hoe het zat, zei één van mijn vriendinnen direct: 'Ik ga het aan mijn ouders vragen.' Twee dagen later was het gepiept, en afgelopen zondag kon ik mijn koffers het derde appartementengebouw in slepen.
Yeonghwan's moeder wilde graag dat ik meeging naar de kerk, omdat het de laatste dag was, dus dat vond ik natuurlijk niet zo heel erg. We gingen met de lift naar de vierde verdieping en keken op iedereen neer (niet dat er veel mensen waren). Ze schreeuwen hier vrij veel 'halleluja' vergeleken met Nederland, moet ik eerlijk zeggen. En als je ook alle 'amen's weghaalt, blijft er niets over. Daarna ben ik geloof ik gezegend ofzo, maar zeker weten doe ik het niet. In de auto terug naar huis heb ik er ongeveer nog vijf minuten om gelachen. Iedereen was die zondag in een stralend humeur. Ik was blij omdat ik wegging, Yeonghwan was blij dat ik wegging. En mijn hostvader was ook blij, dat ik wegging. Alleen mijn moeder gedroeg zich hetzelfde. We hebben een gezellige lunch gehad en ik heb erg gelachen met Yeonghwan. We gaven elkaar een boks (vuisten die elkaar raken) en soort-van knuffelden als afscheid. (En natuurlijk droeg/rolde hij de zwaarste koffers naar de auto en later mijn nieuwe kamer in, hehe. e u e)
Ik heb nu dus een nieuw gastgzin dat zo'n beetje hun hele huisinrichting heeft veranderd om mij een bed en een bureau te geven. Ik heb een één jaar jongere zus en een twee jaar jongere broer. Mijn ouders spreken vrijwel geen Engels, m'n broer ook niet en m'n zus een klein beetje. Ze is om zo'n beetje alles bezorgd - of mijn kamer niet te klein is tot het feit dat ze niet goed met me kan communiceren, terwijl ze dat wel graag wil. Toch vind ik het hier leuk, want dit gezin is veel meer een ...nou ja, gezin dus, dan de vorige. Yeonghwan gedraagt zich nu ineens ook niet meer als een hork en begroet en highfivet me op school.
Deze week begon april en voor mij zouden er dus allerlei dingen gaan beginnen. Het schoolhoofd had namelijk besloten dat het leuk zou zijn als Madison en ik Engelse les gingen geven aan eerste- en tweede klassers. We hebben één Amerikaanse leraar op school die 'Co-teaching' geeft. We focusen ons dan met name op schrijfvaardigheid en ook een beetje spreken. Hij praat uitsluitend in het Engels. Madison en ik hebben beiden een rooster gekregen met daarop tien klassen die we dus elke week een uur gaan assisteren met hun gruwelijke schrijfsels (tien uur per week dezelfde Engelse les dus, ha ha ha -.-). Dit begon op dinsdag, waarop ik direct vier klassen had. Bij Co-teaching heeft een klas gesplitst les. De ene week dus de meisjes en de andere week de jongens. Het was, in één woord, hilarisch. Twee van de vier klassen (ik heb dinsdag alleen maar jongensgroepen gehad) wist helemaal geen ene steek Engels en de andere twee klassen wel. Ik werd voorgesteld en er werd een kort vragenrondje gedaan. (De jongens van klas 2-5 wisten allemaal wie ik was en hoe ik heette, al had ik ze nog nooit gezien.) Eén vraag die letterlijk elke klas stelde was: 'Heb je een vriendje?' En allemaal reageerden ze geschokt toen ik zei dat dat niet het geval was. Het lessen zelf is vrij saai, want ik krijg dus 398208248 keer dezelfde les te horen, maar het kletsen met die mensen is wel super grappig. In twee klassen gingen ze zelfs van tafel wisselen om bij mij aan tafel te kunnen zitten en vandaag zwaaiden ze allemaal naar me tijdens de lunch. Morgen heb ik de klas van m'n ex-broer Yeonghwan, hehe. /laughs evilly.
Ook zijn we deze week begonnen met een 'extra special program!!' (zoals teacher Chang het zo heerlijk irritant zegt. Ik zweer je, nog één keer die woorden en ik- ajsljsjal). Ons extra special program houdt in dat alle studenten die ook maar iets multicultureels hebben, kunnen (moeten) meedoen. Madison en ik dus, maar bijvoorbeeld ook een jongen die drie jaar in Canada gewoond heeft, twee Chinese meisjes die hier nu wonen en nog veel meer mensen. Op maandag, dinsdag en donderdag zijn er drie lessen die bij elkaar drie uur duren en eindigen om half negen. (Mijn pauze wordt erdoor verkort en het maakt me woedend, want ik wil badmintonnen.) Er wordt gewerkt met een mentorsysteem, dus er zijn ook vrijwillige Koreanen die dan aan je gekoppeld worden en waarmee je samenwerkt. Op maandag is er Koreaanse geografie-achtig iets, Koreaanse muziek en als laatste counselling. Op dinsdag is er koffie maken of gym, dan Koreaanse les en als laatste Engels. En op donderdag beginnen we met kunst, dan hebben we weer Koreaanse les en we eindigen met een lekker uur wiskunde!!! De eerste week moeten we van die stomme lerares alles proberen, en daarna mogen we kiezen. Twee andere YFU-studenten die in Ilsan wonen, komen ook naar onze school voor dit programma, dus het is wel super gezellig. De lessen zijn vaak wel saai (behalve dan Koreaans, want dat is gewoon super handig), maar de studenten zijn wel echt heel aardig en grappig. Voor muziek ben ik gekoppeld aan een Koreaanse jongen die echt zo schattig is dat je wel in tranen kunt uitbarsten. Hij is een vroege leerling en dus even oud als Rebecca (m'n Nederlandse zus, voor wie dit niet begrepen had). Koreaanse les krijg ik van een vriendin van me, dus naast leerzaam is het ook nog eens gezellig. Counselling is/was nogal stom. We moesten onze naam schrijven op een blaadje en vervolgens ons gezicht ernaast tekenen. Als laatste moesten we stemmen wie het beste getekend had. Je moest jezelf ook aanprijzen, mensen overtuigen om jou te kiezen. Maar aangezien ik iedereen aanmoedigde om op een andere jongen te stemmen, mocht ik niet meer meedoen. Een ramp was het. We sloten af met het opschrijven van de regels (ik heb er een beetje mijn eigen draai aan gegeven, zoals: 'Ik zal proberen niet meer te vloeken in het Engels.'). Als je die regels breekt, mag je niet meer komen... hehehe. (----:
Even kijken, verder moet ik ergens nog een keer een presentatie over Nederland gaan geven, waarschijnlijk in verschillende klassen. Maar mijn lerares heeft er verder nog niet echt iets meer over gezegd, dus ik ga er zéker niet zelf over beginnen.
Op April's Fools Day wisselen ze hier trouwens van klas. Ik werd meegesleurd naar de bovenste verdieping, waar we ergens in een vreemde klas gingen zitten. Iedereen legde hun hoofd op tafel, zodat de leraar niet zou zien dat de klas gewisseld was, maar als je een blonde uitwisselingsstudente in je klas hebt zitten... dan kan ik je verklappen dat de leraar vrij snel door heeft dat er iets mis is.
Ook hebben we de naamplaten van de klas gewisseld, dus onze klas was niet meer 2-6, maar de meisjestoiletten.
Volgens mij had ik nog veel meer om te vertellen, maar gelukkig voor jullie ben ik het vergeten. Ik ga denk eens een poging doen tot het uploaden van foto's...
Nou, tot kijk maar weer. :P
Ik ben er uiteindelijk inderdaad achter gekomen hoe ik het snelste naar Insadong kon komen, want het was vrij gemakkelijk. In Insadong hebben we wat rond geslenterd, enorme hoeveelheden aan eten naar binnen geschoven en onzinnigheden aangeschaft. We hebben erg gelachen. Het was daarna wel extra zuur om thuis te komen waar je gastbroer je volledig negeert (hij deed alsof hij sliep) en er verder niemand thuis is. Ik heb dus de hele avond eigenlijk zonder reden, onopvallend pissig in huis rond gestampt.
De schoolweek daarna was erg leuk. School is hier het leukste, vind ik, en da's maar goed ook, want ik moet er nogal wat uren doorbrengen. Ik heb voor het eerst 야자 (yaja) gedaan. Normale school eindigt om half vijf. Daarna heb je als leerling nog de keuze om een extra les te volgen in een vak naar keuze, maar daar moet je voor betalen (doe ik dus niet aan mee). Dat duurt tot zes uur en dan heb je een uur pauze, waarin je dus ook avondeten hebt op school, en dan van zeven tot tien (met tien minuten pauze om half negen) is er een soort über-huiswerkuur. Er is dan niet eens een leraar nodig om mensen stil te houden, want iedereen zit vrijwillig te leren (of valt halverwege in slaap). Sommige mensen gaan om half vijf naar huis, anderen om zes uur en weer anderen om tien uur. Net zoals ik dus vorige week donderdag en vrijdag. Het weer is hier al erg lekker, dus met zo'n snoeiheet uniform heb je geen jas of wat nodig, zelfs niet 's avonds. Na het avondeten heb ik badminton gespeeld met vriendinnen. Dat doen ze hier echt op ieder vrij moment dat er is. XD
Afgelopen zaterdag naar Hongdae geweest met nog vier andere uitwisselingsstudenten, één gastzus en later nog twee van haar vriendinnen. Het was super gezellig om ook eens met de anderen te praten in plaats van alleen Madison. Ik vind haar erg aardig, maar we zijn heel verschillend. Ook heeft zij een minder groot cultuurverschil, omdat ze Koreaanse familieleden heeft. De anderen hebben meer dezelfde probleempjes en dingetjes als ik en iedereen uit Europa blijkt te snakken naar een fatsoenlijke snee brood en melkproducten. Brood hier is meer een soort gebak, of van croissant deeg. (Het is vaak niet te vreten, vind ik persoonlijk, maar mijn klasgenoten leven er zo'n beetje op.) In Hongdae hebben we ook maar wat rondgestapt en ik ben in een Hello Kitty Café geweest (ik heb heel veel foto's om je jaloers te maken, Floortje). Ik ben sinds die dag in het bezit van een extra boek om Koreaans te leren en een paar superschattige sokken mét snor.
Zondag ben ik verhuisd naar mijn nieuwste, en hopelijk laatste, gastgezin. Daar zal ik even wat meer over vertellen. Na Insadong, twee weken terug, was ik er ineens zo zat van dat die gozer me volledig negeerde, dat ik mijn probleem heb voorgelegd aan m'n vriendinnen. Ik mocht sowieso maar één maand bij Yeonghwan blijven. Teacher Chang was blijkbaar al súper druk bezig met het vinden van een nieuw gezin, iets wat haar niet bijster goed gelukt is, want uiteindelijk heb ik dat zelf gedaan. Toen ik vertelde hoe het zat, zei één van mijn vriendinnen direct: 'Ik ga het aan mijn ouders vragen.' Twee dagen later was het gepiept, en afgelopen zondag kon ik mijn koffers het derde appartementengebouw in slepen.
Yeonghwan's moeder wilde graag dat ik meeging naar de kerk, omdat het de laatste dag was, dus dat vond ik natuurlijk niet zo heel erg. We gingen met de lift naar de vierde verdieping en keken op iedereen neer (niet dat er veel mensen waren). Ze schreeuwen hier vrij veel 'halleluja' vergeleken met Nederland, moet ik eerlijk zeggen. En als je ook alle 'amen's weghaalt, blijft er niets over. Daarna ben ik geloof ik gezegend ofzo, maar zeker weten doe ik het niet. In de auto terug naar huis heb ik er ongeveer nog vijf minuten om gelachen. Iedereen was die zondag in een stralend humeur. Ik was blij omdat ik wegging, Yeonghwan was blij dat ik wegging. En mijn hostvader was ook blij, dat ik wegging. Alleen mijn moeder gedroeg zich hetzelfde. We hebben een gezellige lunch gehad en ik heb erg gelachen met Yeonghwan. We gaven elkaar een boks (vuisten die elkaar raken) en soort-van knuffelden als afscheid. (En natuurlijk droeg/rolde hij de zwaarste koffers naar de auto en later mijn nieuwe kamer in, hehe. e u e)
Ik heb nu dus een nieuw gastgzin dat zo'n beetje hun hele huisinrichting heeft veranderd om mij een bed en een bureau te geven. Ik heb een één jaar jongere zus en een twee jaar jongere broer. Mijn ouders spreken vrijwel geen Engels, m'n broer ook niet en m'n zus een klein beetje. Ze is om zo'n beetje alles bezorgd - of mijn kamer niet te klein is tot het feit dat ze niet goed met me kan communiceren, terwijl ze dat wel graag wil. Toch vind ik het hier leuk, want dit gezin is veel meer een ...nou ja, gezin dus, dan de vorige. Yeonghwan gedraagt zich nu ineens ook niet meer als een hork en begroet en highfivet me op school.
Deze week begon april en voor mij zouden er dus allerlei dingen gaan beginnen. Het schoolhoofd had namelijk besloten dat het leuk zou zijn als Madison en ik Engelse les gingen geven aan eerste- en tweede klassers. We hebben één Amerikaanse leraar op school die 'Co-teaching' geeft. We focusen ons dan met name op schrijfvaardigheid en ook een beetje spreken. Hij praat uitsluitend in het Engels. Madison en ik hebben beiden een rooster gekregen met daarop tien klassen die we dus elke week een uur gaan assisteren met hun gruwelijke schrijfsels (tien uur per week dezelfde Engelse les dus, ha ha ha -.-). Dit begon op dinsdag, waarop ik direct vier klassen had. Bij Co-teaching heeft een klas gesplitst les. De ene week dus de meisjes en de andere week de jongens. Het was, in één woord, hilarisch. Twee van de vier klassen (ik heb dinsdag alleen maar jongensgroepen gehad) wist helemaal geen ene steek Engels en de andere twee klassen wel. Ik werd voorgesteld en er werd een kort vragenrondje gedaan. (De jongens van klas 2-5 wisten allemaal wie ik was en hoe ik heette, al had ik ze nog nooit gezien.) Eén vraag die letterlijk elke klas stelde was: 'Heb je een vriendje?' En allemaal reageerden ze geschokt toen ik zei dat dat niet het geval was. Het lessen zelf is vrij saai, want ik krijg dus 398208248 keer dezelfde les te horen, maar het kletsen met die mensen is wel super grappig. In twee klassen gingen ze zelfs van tafel wisselen om bij mij aan tafel te kunnen zitten en vandaag zwaaiden ze allemaal naar me tijdens de lunch. Morgen heb ik de klas van m'n ex-broer Yeonghwan, hehe. /laughs evilly.
Ook zijn we deze week begonnen met een 'extra special program!!' (zoals teacher Chang het zo heerlijk irritant zegt. Ik zweer je, nog één keer die woorden en ik- ajsljsjal). Ons extra special program houdt in dat alle studenten die ook maar iets multicultureels hebben, kunnen (moeten) meedoen. Madison en ik dus, maar bijvoorbeeld ook een jongen die drie jaar in Canada gewoond heeft, twee Chinese meisjes die hier nu wonen en nog veel meer mensen. Op maandag, dinsdag en donderdag zijn er drie lessen die bij elkaar drie uur duren en eindigen om half negen. (Mijn pauze wordt erdoor verkort en het maakt me woedend, want ik wil badmintonnen.) Er wordt gewerkt met een mentorsysteem, dus er zijn ook vrijwillige Koreanen die dan aan je gekoppeld worden en waarmee je samenwerkt. Op maandag is er Koreaanse geografie-achtig iets, Koreaanse muziek en als laatste counselling. Op dinsdag is er koffie maken of gym, dan Koreaanse les en als laatste Engels. En op donderdag beginnen we met kunst, dan hebben we weer Koreaanse les en we eindigen met een lekker uur wiskunde!!! De eerste week moeten we van die stomme lerares alles proberen, en daarna mogen we kiezen. Twee andere YFU-studenten die in Ilsan wonen, komen ook naar onze school voor dit programma, dus het is wel super gezellig. De lessen zijn vaak wel saai (behalve dan Koreaans, want dat is gewoon super handig), maar de studenten zijn wel echt heel aardig en grappig. Voor muziek ben ik gekoppeld aan een Koreaanse jongen die echt zo schattig is dat je wel in tranen kunt uitbarsten. Hij is een vroege leerling en dus even oud als Rebecca (m'n Nederlandse zus, voor wie dit niet begrepen had). Koreaanse les krijg ik van een vriendin van me, dus naast leerzaam is het ook nog eens gezellig. Counselling is/was nogal stom. We moesten onze naam schrijven op een blaadje en vervolgens ons gezicht ernaast tekenen. Als laatste moesten we stemmen wie het beste getekend had. Je moest jezelf ook aanprijzen, mensen overtuigen om jou te kiezen. Maar aangezien ik iedereen aanmoedigde om op een andere jongen te stemmen, mocht ik niet meer meedoen. Een ramp was het. We sloten af met het opschrijven van de regels (ik heb er een beetje mijn eigen draai aan gegeven, zoals: 'Ik zal proberen niet meer te vloeken in het Engels.'). Als je die regels breekt, mag je niet meer komen... hehehe. (----:
Even kijken, verder moet ik ergens nog een keer een presentatie over Nederland gaan geven, waarschijnlijk in verschillende klassen. Maar mijn lerares heeft er verder nog niet echt iets meer over gezegd, dus ik ga er zéker niet zelf over beginnen.
Op April's Fools Day wisselen ze hier trouwens van klas. Ik werd meegesleurd naar de bovenste verdieping, waar we ergens in een vreemde klas gingen zitten. Iedereen legde hun hoofd op tafel, zodat de leraar niet zou zien dat de klas gewisseld was, maar als je een blonde uitwisselingsstudente in je klas hebt zitten... dan kan ik je verklappen dat de leraar vrij snel door heeft dat er iets mis is.
Ook hebben we de naamplaten van de klas gewisseld, dus onze klas was niet meer 2-6, maar de meisjestoiletten.
Volgens mij had ik nog veel meer om te vertellen, maar gelukkig voor jullie ben ik het vergeten. Ik ga denk eens een poging doen tot het uploaden van foto's...
Nou, tot kijk maar weer. :P
-
02 April 2014 - 19:39
Didi:
Jee Judith,
Wat weer een story to tell.
Je maakt toch wel heel veel mee daar.
Ik hoop voor je dat dit 3e gastgezin nu even je laatste is om te verblijven.
Je slaat je er dapper doorheen.
Geweldig hoor hoe je het doet, ik moet erg lachen om je verslagen.
Geniet van je mooie ervaringen daar en hou iedereen hier op de hoogte.
Hartelijke groetjes, Didi
-
02 April 2014 - 19:53
Brigit:
Ha die Judith,
Wat goed van je, gewoon zelf een ander gast gezin regelen. Werelds!
Om je oude gezin "goed af te sluiten" kan je Yeonghwan extra moeilijke engelse vragen stellen. Gna Gna Gna. Dan moet hij wel praten.(verder ben ik niet haatdragend)
Aan de foto's te zien is eten erg belangrijk in Korea. Ik moet zeggen het ziet er lekker uit. Maar kan me ook voorstellen dat je snakt naar een boterham.
Veel plezier in je nieuwe gastgezin.
Have fun!
liefs
Brigit -
02 April 2014 - 21:15
Stefan:
Ik zeg leuke foto's hoor en lekker eten zo te zien, rijst, rijst, noodles, rijst en soep ,,,,, lekker naziatisch. Ik hoor je niet dat het eten pittig is dus dat zal wel niet.
En nu alweer een derde gastgezin tsja het heet ook niet voor niks een gastgezin...
Hopelijk gaat dat nu beter worden en blijf je daar voorlopig.
x oom stefan -
03 April 2014 - 18:30
Mark:
Hoi Juut,
Beetje weinig tekst dit keer, maar goed. M.n. de foto's zijn erg leuk. Heb je bewust 1 onderwerp centraal gesteld? Of heb ik bepaalde foto's met eten per ongeluk dubbel aangeklikt en daardoor de kiekjes van de omgeving niet meegekregen. Hoe dan ook, we zijn er blij mee.
Je schare fans groeit nog steeds. Zelfs Opa Drouwenermond weet dat er iets in de leptop zit.
Paps. ( redelijk gespierd en een forse haardos ) -
06 April 2014 - 15:42
Judit:
Hoi Juud,
Ik vind het erg leuk om over je belevenissen te lezen. Je lijkt je prima te redden. Ik hoop voor je dat het derde gastgezin voorlopig de laatste is en dat je het daar leuk/gezellig gaat krijgen. Als ik het zo lees val je wel op daar en ben je een soort "beroemdheid" op school. Het eten ziet er een die rare soort wormen na (heb je die gegeten?) best lekker uit. Snap wel dat je ook wel eens een gewone boterham zou willen eten dat heb ik al als we twee weken op vakantie gaan.
Gr. Nel -
06 April 2014 - 21:40
Opa Walta:
Lieve Judith,
Het is maar goed dat je gemotiveerd bent en je niet uit je veld laat slaan. Jezelf blijven is het motto. Het valt niet altijd mee in een vreemd land als je de taal niet geheel machtig bent. Maar je karakter zal het uiteindelijk winnen om je staande te houden. Jouw doel wordt bereikt. Het kost tijd. Met jouw verslagen worden we gelukkig op de hoogte gehouden. dus we weten hoe jij je soms voelt. Opa is er 100% van overtuigd dat je als thuis komt vindt dat het een prachtige en een zinvolle ervaring is geweest. Ga zo door en geniet.
Veel liefs Opa -
08 April 2014 - 05:40
Floortje:
Ha die juut,
Ik zou wel allemaal hele spannende dingen willen zeggen, maar ik hoop dat je begrijpt dat ik niet veel verder kom dan LARVAAAA!!!! Hehehehehe! en ja ik ben vrij jaloers ja of misschien zelfs een heel klein beetje veel. :C XD Oh en dat eten! Zo honger nu!(ook al is het 5:30) Die Bulgogi-deokkbokki ziet er zo lekker uit! :d
Oke toch even serieus;
Gelukkig heb je het zo naar je zin en kan je overal van genieten, op de irritaties na dan maar die zijn altijd overal moet je maar denken. Wel druk als ik het telkens zo hoor, maar zolang het leuk en gezellig is, prima!
Veel pleizier weer deze week! En ik kijk uit naar je volgende verslag, zo lees ik toch n's wat.
X Flerg
P.S. Dat uniform valt heel erg mee juut! En bovendien moet je er wel blij mee zijn, want er zijn miljoenen mensjes die er een moord voor zouden doen!
-
10 April 2014 - 18:26
Annemieke:
hallo lieve schat! ik ga lekker niets verstandigs zeggen want dat hebben de anderen al gedaan; dat bokkinogwat gerecht ziet er inderdaad zo uit en de roestvrijstalen schalen lijken op hondenbakken. :-D Jouw maatjes lijken erg aardig; die gastgozer heeft gewoon niet geweten wat hij met jou aan moest (of onder dreiging van...), die lessen Engels daar sla jij je wel doorheen met humor. En anders laat je ze gewoon Monty Python "The Holy Grale" zien. Daarna moeten ze een verslag maken van de film. (dat zal ze wel even bezig houden). Moeten we handdoeken, leggings en matrassen opsturen of lukt het allemaal? (die leggings als vervanging voor die akelige panty's).
Wij zitten inmiddels met een bos voor de deur van allemaal gemerkte bomen(oranje stippen echt waar); ze gaan er in 2015 uit. De boom van de eekhoorn niet. (anders was die stip onverklaarbaar verdwenen).
Er staat een hele mooie beuk tussen maar die moet weg want het is een eikenbos... (oh echt?). Onze heggen mogen wel blijven staan. (goh wat aardig)
groet van de poezen, 1 knijn (Parker is helaas jawel) en ons. :-) ;-) 8-) -
16 April 2014 - 22:02
Raymond:
Hoi Judith,
volgens mij is dit mijn eerste reactie, maar ik heb wel steeds meegelezen hoor. Leuke verslagen en het leest lekker weg. Je schrijft erg leuk. Heb je er wel eens aan gedacht een column in te sturen naar een Nederlandse krant? kan lokaal zijn in V'daal maar misschien ook wel landelijk. Volgens mij komt het niet zo vaak voor dat Nederlandse jongeren in Z'Korea op uitwisseling zijn. Denk er maar een over na..
Ik hoop dat je kan wennen aan het eten daar. Volgens mij deinzen ze daar niet terug van primitieve kost.
have fun!
Kus
Raymond
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
